اقای سید حسن نصرالله می گفت یک دفعه به همراه شورای حزب الله لبنان محضر مقام معظم رهبری بودیم،اوج سخت وتنگنایی ما بود وخیلی به حزب الله سخت می گذشت کنفرانس شرم الشیخ هم صورت گرفته بود همه توطئه ها شده بود که حذب الله را نابود کنند موقعی که ما با رهبر معظم جهان السلام دیدار داشتیم ایشان به ما امید داد و فرمود:

شما پیروز می شوید این چیز مهم نیست

در محضر مقام معظم رهبری از مهریه صبحت به میان آمد اقا فرمود:

اولا در موزد مهریه هر چه مورد نظر دختر شما باشد همان مهریه قرار دهید ولی من چون برای مردم خطبه عقد می خوانم و این سنت من بوده

دختر خانومی که مهریه اش بیش از 14 سکه باشید صیغه اش را نمی خوانم تا حالا اینکار رو نکردم

اگر بخواهید می توانید پیش از 14 سکه قرار دهید

ولی من صیغه ی عقد را نمی توانم بخوانم

بروید نزد آقای دیگری صیغه ی عقد را بخواند از نظر من اشکالی ندارد

در یکی از دیدارها با مقام معظم رهبری، دانشجویی پلاکی به گردن انداخته بود.
پلاك گردنش را به رهبر انقلاب داد تا تبركش كنند.
حضرت آقا بعد از دیدن پلاک، آن را گرفتند و بوسیدند.


به نظر شما روی پلاک چه چیزی نوشته شده بود؟

.

.

.

.

پلاكی كه رویش حك شده‌بود: “افسر جوان جنگ نرم.“

حاج قاسم سلیمانـی :
اگــر کسی صدای رهبــر خود را نشنود بــه طور یقیــن صـدای
امـام زمــان (عج) خود را هم نمی‌شنــود و امروز خط قرمــز بایــد
توجه تمـام و اطاعت از ولی خود ، رهبــریِ نظام باشـد

خاطره سیلی خوردن یکی از محافظان رهبر/از کتاب «حافظ هفت»

«تو ملاقاتای عمومی آقا، جمعیت فشرده‌ای توی حسینیه نِشسته بودن و به صحبتای ایشون گوش می‌دادن. من جلوی جمعیت، بین آقا و صف اوّل وایساده بودم.

اون روز، بین سخن‌رانی حضرت آقا، بارها نگاهم به پیرمرد لاغراندامی افتاد که شب‌کلاه سبزی به سر داشت و شال سبزی هم به کمرش.

تا سخن‌رانی آقا تموم شد، بلند شد و خیز برداشت طرف من و بلند گفت: «میخوام دست آقا رو ببوسم» امان نداد و خواست به سمت آقا برود که راه اون رو بستم. عصبی شد و تند گفت: «اوهووووی….چیه؟! می‌خوام آقا رو از نزدیک زیارت کنم. مثل این‌که ما از یه جد هستیم» صورت پیرمرد، انگار دریا، پرتلاطم و طوفانی می‌زد. کم‌کم، داشت از کوره در می‌رفت که شنیدم آقا گفتن: «اشکال نداره، بذار سید تشریف بیاره جلو» نفهمیدم تو اون جمعیت آقا چطور متوجه پیرمرد شد. خودم رو کنار کِشیدم. پیرمرد نگاهی به من انداخت و بعد، انگار که پشت حریف قَدَری رو به خاک رسونده باشه، با عجله، راه افتاد به سمت آقا.

پشت سرش با فاصله کمی حرکت کردم. هنوز دو سه قدم برنداشته بود که پاش به پشت گلیم حسینیه گیر کرد و زمین خورد.

اومدم از زمین بلندش کنم که برگشت و جلوی آقا و جمعیت محکم کوبید توی گوشم و گفت: «به من پشت پا می زنی؟»

سیلی‌ش، انگار برق 220 ولت خشکم کرد.

توی شوک بودم که آقا رو رو به روی خودم دیدم. به خودم که اومدم، آقا دست گذاشت پشت سرم و جای سیلی پیرمرد رو روی صورتم بوسید و گفت: «سوءتفاهم شده. به خاطر جدّش، فاطمه زهرا، ببخش!»

درد سیلی همون‌موقع رفع شد.

بعد سال‌ها، هنوز جای بوسه گرم آقا رو روی صورتم حس می‌کنم.»