حضرت آقای بهجت (برای شادی روحشان صلوات) می فرمودند :

در خلوتمان با خدا، تضرعاتمان، توبه مان، نمازهایمان، عباداتمان، مخصوصاً دعای شریف « عظم البلاء و برح الخفاء » را بخوانیم؛ از خدا بخواهیم برساند صاحب کار را؛ با او باشیم. حالا اگر رساند ؛ رساند ! اگر نرساند ، دور نرویم از کنار او ، از رضای او دور نرویم . او می بیند ، او می داند حرفهایی که ما به همدیگر می زنیم . او عین الله الناظره [است] و جلوتر از ماها می شنود حرف ما را ؛ بلکه خودمان که حرف می زنیم این صدا از لب می آید به [طرف] گوش، فاصله ای دارد ، او جلوتر از این فاصله ، حرف خودمان را می شنود ، از خودمان، کلام خودمان را ؛ آن وقت [آیا] ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد؟ می توانیم کاری بکنیم که او نداند؟