دعا، وسیله مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه‌ انسان ضعیف و جاهل با منبع فیاض علم و قدرت است و بشر بي‌رابطه‌ روحي با خدا و بدون عرض نیاز به غني بالذات، در عرصه‌ زندگي سرگشته و درمانده و هدر رفته است؛ «قل ما یعبؤا بكم ربيّ لولا دعاؤكم».

بهترین دعا آن است كه از سر معرفتي عاشقانه به خدا و بصیرتي عارفانه به نیازهاي انسان انشا شده باشد، و این را فقط در مكتب پیامبر خدا (صلّي‌اللَّه‌علیه واله‌وسلّم) و اهل‌بیت طاهرین او - كه اوعیه‌ي علم پیامبر(ص) و وراث حكمت و معرفت اویند - مي‌توان جست. ما بحمداللَّه ذخیره‌ اي بي‌پایان از ادعیه‌ مأثوره از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) داریم كه انس با آن، صفا و معرفت و كمال و محبت مي‌بخشد و بشر را از آلایش ها پاكیزه مي‌سازد.