گناه را “ذنب” نامیدند؛ از آن رو که دنباله دارد!
گاهی عصیان بخشیده می شود؛
اما دُمش به سنت آفرینش دنبالت راه می افتد
خدایا پناه می برم به تو از شر شیطان
از خودم و از “هوای” نفسم…
سر به “هـــوا” می شوم گاهی … مرا ببخش خدای مهربون …