فرض کن مهدی (عج) بر تو ظاهر گردد:

ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی؟            باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری؟

خانه ات لایق او هست که مهمان گردد؟            لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری؟

پول بی شبه و سالم ز همه داراییت؟                 داری آن قدر که یک هدیه برایش بخری؟

حاضری گوشی همراه تو را چک بکند؟             با چنین شرط که در حافظه دستی نبری؟

واقفی بر عمل خویش تو پیش از دگران؟            میتوان گفت تو را شیعه اثنی اعشری؟

سر عاشق شدنم لطف طبیبانه توست …     ورنه عشق تو کجا این دل بیمار کجا …
کاش در نافله ات نام مرا هم ببری …       که دعای تو کجا عبد گنهکار کجا …..
یا مهدی ادرکنی ……