امام صادق (ع) در باب ورع فرمود:

درهاى جوارح بدنت را بربند بر آنچه كه به قلبت آسیب مى رساند ومرتبه ات را نزد خداى تعالى پست كند و حسرت و پشیمانى قیامت را وشرم از زشتى هایى كه مرتكب شده اى ، به همراه مى آورد.

صاحب ورع را سه اصل لازم است ؛

1- از همه لغزش هاى مردمان در گذرد؛
2- بدانان بدى نكند؛
3- چون مدح و ذمّش كنند، برایش یكسان باشد.

واصل و ریشه ورع ، آن است كه بر محاسبه نفس مداومت شود و سخن به راست گفته شود و معامله و رفتار با دیگران به صفا برگزار شود و از شبهه ها دورى شود و هر عیب و ریبى به كنار گذاشته شود، و آنچه به او مربوط نیست وانهد، و درى را كه نداند چگونه آن را ببندد، باز نكند (با گفتار ناشایست یا عمل زشتى كه او راه پسندیده نباشد، خود را رسوا نكند)

و با كسى كه امور واضح و بدیهى را بر او مشكل مى نماید، مجالست نكند و با كسى كه دین را سبك مى شمارد همراه نشود، و گرد دانشى كه نه خود داند ونه دیگران توان فهم و حلّ آن را دانند نگردد و از كسانى كه از خدا دورى جسته اند، دورى گزیند