آدم که برای پذیرش توبه خویش،

خدا را به اسماء حسنای او سوگند می‌داد.

وقتی به نام تو رسید:

“یا محسن بحق الحسن و الحسین”

بی اختیار دلش شکست…


از جبرئیل پرسید که چه سری است در این نام که فرق دل را می‌شکافد

و آسمان چشم را بارانی می‌کند؟


آن گاه جبرئیل علیه السلام مصیبت عاشورای تو را بیان کرد.


آدم سیر گریست و تازه به راز “انی اعلم ما لاتعلمون” خداوند پی برد.


برگرفته از کتاب آفتاب در حجاب/ سید مهدی شجاعی